Drewno od wieków było podstawowym materiałem budowlanym. Z biegiem czasu to traciło, to zyskiwało na wartości, wypierane przez cegłę, kamień, beton. Jednak wraz z rozwojem techniki pozwalającej na kompleksowe zabezpieczenie drewna budowlanego tryumfalnie powrócił trend na budowanie z drewna. Zanim jednak zdecydujemy się na wzniesienie domu czy altany z drewna, powinniśmy znać wszystkie zagrożenia drewna budowlanego i wiedzieć, jak im przeciwdziałać.
Rodzaje zagrożeń drewna budowlanego
Podczas użytkowania drewno narażone jest na szereg zagrożeń, wpływających nie tylko na jego wygląd, ale również na właściwości i użytkowanie. Wyróżniamy dwie grupy rodzajów zagrożeń drewna: abiotyczne (atmosferyczne) i biotyczne (biologiczne) czynniki degradacji drewna. Abiotyczne (atmosferyczne) zagrożenia drewna to czynniki natury fizyko-chemicznej, które mają negatywny wpływ na drewno: deszcz, śnieg, promieniowanie UV, zmiany temperatury itp. Są to składowe naszego środowiska, które mają istotny wpływ na drewno, a zwłaszcza ich gwałtowne zmiany i wahania. Biotyczne zagrożenia drewna to biologiczne czynniki degradacji drewna. Są główną przyczyną niszczenia drewna spowodowaną oddziaływaniem organizmów żywych. Zaliczamy tu wszystkie zwierzęta, grzyby, bakterie i rośliny, które niszczą drewno. Przed jednymi i drugimi można drewno zabezpieczyć za pomocą odpowiednich środków chemicznych, np. impregnatów.
Klasy zagrożenia drewna budowlanego
Warto wiedzieć, że specjaliści wprowadzili klasyfikację zagrożeń drewna. Wprowadzona w 2007 roku norma EN 335 określa klasy zagrożenia (bądź klasy użytkowania) drewna, definiujące stopień jego narażenia na niszczące działanie czynników zewnętrznych. Tych klas jest 5 i za ich pośrednictwem otrzymujemy informację jakiej dodatkowej ochrony wymaga w zależności od tego, gdzie je wykorzystamy.
Klasa I
To drewno, które nie powinno mieć kontaktu z gruntem ani nie powinno być narażone na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych, bo nie jest na nie odporne. Możemy je wykorzystać w zadaszonych pomieszczeniach, np. na więźbę dachową czy podłogi. Ponieważ nie jest ono narażone na zawilgocenie, wymaga jedynie ochrony przed owadami i grzybami (chrząszcze, korniki i termity).
Klasa II
Do tej klasy zalicza się drewno nie mające stałego kontaktu z gruntem, ale narażone na sporadyczne zawilgocenie. Drewno II klasy najczęściej wykorzystuje się do produkcji ram okiennych, okładzin czy w zadaszonych mostach. Wymagane jest w tym przypadku zabezpieczenie nie tylko przed owadami, ale także przed pleśnią i grzybami.
Klasa III
Klasa III to drewno znajdujące się nad gruntem, lecz narażone na szkodliwe działanie warunków atmosferycznych. Takie drewno narażone jest na destrukcyjne działanie wilgoci i promieniowania słonecznego. Tworzy się z niego zewnętrzne elementy budowlane – dranice dachowe, deski płotowe, belki mostowe, hangary. To drewno musi być chronione przed owadami i grzybami.
Klasa IV
Klasa IV oznacza drewno mające bezpośredni kontakt z gruntem i/lub słodką wodą, poddane stałemu działaniu wilgoci. Najczęściej to drewniane fundamenty, słupy przewodów elektrycznych, mola, wrota śluz wodnych. Drewno takie wymaga zabezpieczenia przed grzybami oraz owadami a także przeciwko wymywaniu i próchnicy.
Klasa V
To drewno trwale poddane działaniu słonej wody morskiej. Robi się z niego falochrony, cumowiska, filary mola, kadłuby łodzi. Wymaga zabezpieczenia przed grzybami, wymywaniem, próchnicą i szkodnikami morskimi.
